Na podanie z dnia 16.6.1957 r. o zarejestrowanie stowarzyszenia pn.: Klub Młodzieży „Piwnica” pod Baranami – Prezydium Rady Narodowej w m[ieście] Krakowie, działając na zasadzie art. 20 prawa o stowarzyszeniach z dnia 27.10.1932 r. [...] – postanowiło podanie o rejestrację zostawić odmownie, ponieważ powstanie takiego stowarzyszenia nie odpowiada względom pożytku społecznego.

Członkowie założyciele Klubu mogą cele, które sobie postawili, realizować w ramach istniejących organizacji młodzieżowych /np. w Związku Młodzieży Socjalistycznej/. 

Od tej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie […].

Kraków, 28 grudnia 

Potrafiliśmy w każdej uczelni uchwycić pewien przyczółek i rozszerzyć go. Chciałbym się wyrazić z uznaniem o aktywie w Uniwersytecie Warszawskim, który działał początkowo w izolacji, ale potrafił uchwycić właściwą linię.

W tej chwili idzie krytyka, że my może nawet za twardo zajęliśmy stanowisko i że powinniśmy młodzież więcej kokietować, ale ja uważam, że ZMS nie mógł inaczej postąpić, bo potępianie postępowania MO to byłoby potępić Partię. Spraw Partii broniliśmy z całą  świadomością.

[...] aktyw już trochę zhardział i umocnił się. To jest pozytywne i tego nie należy się wstydzić, ale z dużą rozwagą do tych spraw podchodzić.

Możemy z całą świadomością powiedzieć, że nie było żadnych szans w większości ośrodków akademickich rozbicia wieców. Nie było żadnych szans, żeby występować na tych wiecach.

[...]

Co w tej chwili trzeba robić? Trzeba przede wszystkim organizować wszędzie zebrania kół ZMS, należy organizować spotkania, należy namawiać tow. działaczy partyjnych, by uczestniczyli w tych spotkaniach. Powinno to być dyskutowane i inspirowane przez Was.

Z drugiej strony powinniśmy policzyć, ilu nas zostało. I tu chcę wygłosić taki pogląd, że w żadnym wypadku nie możemy zostawić tych, którzy w sposób aktywny uczestniczyli w tych zajściach, wszyscy powinni zostać z organizacji usunięci.

[...]

Tak samo w sposób zdecydowany powinniśmy się domagać od władz uczelni, ze wszyscy prowodyrzy powinni być relegowani z uczelni i tu nawet ZMS powinien czynić pewien nacisk w stosunku do wszystkich winnych.

30 marca

Padło pytanie z sali, jakie stanowisko zajmują władze wobec Klubu „Babel” i czy będzie on nadal istnieć. Tow. Moczar powiedział, że takie instytucje, jak Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów, Klub „Babel” czy Teatr Żydowski w Warszawie, będą istniały tak długo, jak długo będą potrzebne pewnej części obywateli polskich pochodzenia żydowskiego. Gdy ta część obywateli opuści Polskę, a nikt nie będzie utrudniał wyjazdu do Izraela, to i te instytucje społeczno-kulturalne przestaną być potrzebne i będą likwidowane. [...]

Ostatnie pytanie skierowane do tow. Moczara brzmiało: „Czy wszystko będzie załatwione do końca?”. Odpowiedź brzmiała: „Sedno sprawy nie zostało dotychczas poruszone. Kiedy to się stanie, nie wiadomo. Lecz pewien jestem – że nie ma takiej siły, która by mogła zahamować proces oczyszczania partii z wrogich Polsce elementów”.

Spotkanie skończyło się długotrwałą owacją, jaką zgotowali tow. Moczarowi uczestnicy spotkania.

Warszawa, 8 kwietnia

Dyskusja na Zjeździe zaakcentowała doniosłą rolę prawidłowej organizacji czasu wolnego młodzieży. Szczególną uwagę zwrócono na rozwijanie całego ruchu turystycznego (wycieczki i imprezy sobotnio-niedzielne), działalność kulturalno-oświatową oraz masowe imprezy sportowe. [...]

W zakresie działalności kulturalnej uznano za najważniejsze rozwijanie takich akcji masowych jak: Turniej Czytelniczy, Kiermasz Plastyki, Kino 900-tysięcy, powszechna nauka piosenek masowych. [...]

Zjazd zamanifestował całkowite poparcie ZMS dla polityki Partii, był wyrazem zaangażowania młodzieży w realizację programu budownictwa socjalistycznego. [...]

Warszawa, 29-31 stycznia